دهه‌های پایانی قرن بیستم میلادی شاهد تلاش دانشمندان و پژوهشگران برای ادغام دو نظریه انقلابی و موثر قرن، یعنی نظریه اطلاع و مکانیک کوانتومی بوده است و ایجاد دانش پردازش اطلاعات کوانتومی شاهدی بر موفقیت آنان است. دانش پردازش اطلاعات کوانتومی شامل رشته‌های محاسبات کوانتومی، رمزنگاری کوانتومی، انتقال اطلاعات کوانتومی، بازی‌های کوانتومی و مانند این‌ها است و از دید قواعد مکانیک کوانتومی به اطلاعات و محاسبات می‌نگرد، دیدی که برای همیشه رابطه بین اطلاعات، محاسبات و فیزیک را با ابداع الگوریتم‌ها، قراردادهای ارتباطاتی غیر معمول و بدیع و مانند آن‌ها تغییر داد.
نظریه اطلاع، به عنوان انتزاعی از جهان فیزیکی، امکان بحث و بررسی در مورد بهینگی محاسبات، صحت عملکرد سامانه‌های اطلاعاتی و مانند این‌ها را در چارچوب علم ریاضیات بدون در نظر گرفتن جزئیات فیزیکی و نحوه پیاده‌سازی ابزارهای محاسباتی و مخابراتی فراهم می‌کند. چنین انتزاعی از جهان فیزیکی به قدری منطقی و پرکاربرد به نظر می‌رسد که برخی پیش‌فرض‌های آن از جمله وابستگی آن به قواعد مکانیک کلاسیک از یاد برده شده‌اند. تا به امروز، نظریه اطلاع، مانند ماشین تورینگ، خود را به تبعیت از قواعد مکانیک کلاسیک ملزم می‌دانسته است. اما با ورود مکانیک کوانتومی به دنیای محاسبات و اطلاعات، وضعیت متفاوت شده است.
مکانیک کوانتومی در توسعه و ابداع ابزارهای محاسباتی و مخابراتی دقیق‌تر، قوی‌تر، سریعتر و در عین حال، کوچکتر نقشی بی‌بدیل را ایفا کرده است. اما تا ابداع دانش پردازش اطلاعات کوانتومی، نقش آن صرفا محدود به قلمرو پیاده‌سازی ابزارهای کلاسیک محاسبات و مخابرات بوده است و هیچ تاثیری در نحوه مطالعه و یا تدریس نظریه محاسبات و نظریه اطلاع نداشته است.
